به گزارش پایگاه خبری کرج امروز، با گذشت دو سال از همه‌گیری کووید-۱۹، بسیاری از سیستم‌های حمل و نقل انبوه در سرتاسر جهان به شدت خلوت شده و دچار مشکل مالی شده‌اند. خیابان‌های شهر مملو از خودروهای شخصی، دوچرخه‌ها، اسکوترها و کامیون‌های حمل بار شده و شهروندان هم ترجیح می‌دهند از خرید اینترنتی استفاده کنند.

از آنجایی که اقتصاد جهانی به تدریج تعادل خود را به دست آورده است، آلودگی صوتی و انتشار گازهای گلخانه ای پس از ماه ها عدم فعالیت اقتصادی با انتقام جویی در حال بازگشت هستند. به عنوان مثال، در سال ۲۰۲۰، انتشار کل دی اکسید کربن در یک نقطه در اواسط همه گیری بیش از ۶ درصد کاهش یافت، اما در دسامبر ۲۰۲۰ به سطوح بالاتر از قبل از کووید بازگشت.

علاوه بر اختلال ناشی از کووید، شهرها همچنین مجبور به مقابله با تأثیرات فزاینده تغییرات آب و هوایی - از شرایط آب و هوایی شدید، سیل، تا هوای پر از دود ناشی از آتش‌سوزی‌های جنگلی اطراف بودند. جای تعجب نیست که سیاست گذاران مشغول پایدارترسازی شهرهای خود و کمک به جمعیت برای تحرک دوباره هستند.

سه سال تحقیق در مورد ده‌ها شهر بزرگ در سراسر جهان به ما کمک کرد تا سیاست‌های اساسی در تعیین آینده شهرها در جهان پساکووید ترسیم کنیم.

پنج مورد از این سیاست‌ها در اینجا آمده است:

۱-  بازسازی حمل و نقل عمومی و تقویت آن

هیچ شهر پررونق اقتصادی در جهان وجود ندارد که وابستگی زیادی به حمل و نقل انبوه خود نداشته باشد. این به این دلیل است که وقتی صحبت از جابجایی افراد می شود، مترو و اتوبوس نسبت به هر حالت دیگری کارآمدتر و تمیزتر هستند. کسب‌وکارها همچنین اغلب جذب شهرهایی با شبکه‌های حمل‌ونقل عمومی گسترده می‌شوند، زیرا آنها بدون در نظر گرفتن درآمد، وسیله‌ای نسبتا ارزان و قابل اعتماد برای رفت و آمد روزانه به محل کار را به کارمندان ارائه می‌دهند. هرچه حمل و نقل انبوه بهتر باشد، بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. شهرهایی که حمل و نقل انبوه در آنها مزیت کلی دارد شامل استکهلم و سنگاپور است که به ترتیب امتیاز یک و سه را در این شاخص کسب کردند.

در حالی که مسافران و بازدیدکنندگان با افزایش نرخ واکسیناسیون کووید-۱۹ به آرامی دوباره شروع به استفاده از حمل و نقل انبوه می کنند، بسیاری از سیستم ها هنوز از نظر مالی با مشکل مواجه هستند. مقامات حمل و نقل عمومی باید روی سه عنصر کلیدی برای افزایش سواری تمرکز کنند: سرعت، خدمات بهتر و مقرون به صرفه بودن.

هیچ چیز به اندازه کوتاه شدن رفت و آمد شهروندان را خوشحال نمی کند. می توان با افزودن به تعداد اتوبوس ها یا قطارهایی که در یک مسیر خدمت می کنند، این کار را انجام داد. این حرکت همچنین به قابلیت اطمینان کمک می‌کند، و به یک ابزار بازاریابی مفید تبدیل می‌شود. در درازمدت، سیستم‌ها باید اضافه کردن ایستگاه‌های مترو و اتوبوس را برای کاهش پیاده‌روی تا رفت‌وآمد در نظر بگیرند، که همچنین باعث می‌شود شهورندان از جایگزین‌هایی مانند خودروهای شخصی و تاکسی صرف نظر کنند. رهبران همچنین باید هاب‌های چندوجهی ایجاد کنند که مردم بتوانند به راحتی بین اتوبوس‌ها، قطارها، اسکوترها و سایر روش های حمل و نقل جابجا شوند.

با توجه به وضعیت مالی که بسیاری از سیستم ها در آن قرار دارند، ممکن است کاهش مستقیم کرایه ها دشوار باشد، اما سیستم‌ها باید بسته‌های مبتکرانه ای ارائه دهند که هزینه کلی را برای پیاده ها کاهش دهد. خرید سواری باید از طریق برنامه‌های کاربردی آسان‌تر و کارآمدتر شود که به سوارکاران اجازه می‌دهد سفرها را برنامه‌ریزی و وضعیت خدمات را بررسی کنند.

در نهایت، شهرها می‌توانند اعمال هزینه‌های استفاده‌کننده از جاده و قیمت‌گذاری ازدحام را در حوزه‌های خود در نظر بگیرند، هدف از این سیاست‌ها کاهش تعداد وسایل نقلیه شخصی است که خیابان‌های شهر را مسدود کرده  و استفاده از خودروهای شخصی برای رفت و آمد جلوگیری می‌کنند. در نهایت، سیاست هایی مانند این می تواند استفاده از حمل و نقل انبوه را با تبدیل آن به یک جایگزین ارزان تر تشویق کند. درآمد حاصل از هزینه‌ها نیز می تواند برای تامین مالی سرمایه گذاری‌های حمل و نقل انبوه آتی مورد استفاده قرار گیرد.

۲-  حمل و نقلی الکتریکی

افزایش حمل و نقل برقی، که منجر به بهبود کیفیت هوا، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و کاهش سطح صدا می شود، راهی نسبتاً ساده برای شهرها برای پایدارتر کردن خود است. این فناوری در حال حاضر برای راه‌آهن، اتوبوس و وسایل نقلیه کوچک مانند اتومبیل‌ها و کامیون‌ها وجود دارد، اما یک چالش بزرگ برای شهرهایی که در حال پیشرفت هستند، اطمینان از اینکه شبکه‌های برق منطقه‌ای می‌توانند تقاضای افزایش یافته برای برق از بخش حمل و نقل را برآورده کنند، وجود دارد. بیشتر آنها همچنین نیاز به ایجاد زیرساخت شارژ بسیار گسترده‌تری دارند.

وقتی صحبت از خودروها می‌شود، ساکنان باید با ارائه مشوق‌های مالی و غیرمالی به برقی شدن تشویق شوند. اسلو، به اصطلاح پایتخت وسایل نقلیه الکتریکی (EV) جهان، به خودروهای برقی اجازه می دهد در خطوط اتوبوس و تاکسی رانندگی کنند و پارکینگ و شارژ رایگان ارائه می دهد. این علاوه بر معافیت‌های مالیاتی است که توسط دولت نروژ داده می‌شود، که به خریداران خودروهای برقی اجازه می‌دهد تقریباً از تمام مالیات‌ها و هزینه‌های دریافتی از وسایل نقلیه معمولی اجتناب کنند. به دلیل این سیاست‌ها، نزدیک به دو سوم کل خودروهای جدید فروخته شده در نروژ در سال ۲۰۲۱ الکتریکی بودند.

۳-  توجه بیشتر به پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری

گسترش پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری در شهرها مستلزم ایجاد زیرساخت‌هایی از جمله داشتن منطقه خودرو ممنوع و مسیرهای دوچرخه‌سواری است. شهرها همچنین باید خدمات اشتراک دوچرخه و اسکوتر را تقویت کنند. برای کمک به حصول اطمینان از اینکه میکروموبیلیتی (ریز حمل‌ونقل) از یک سیستم حمل و نقل انبوه قوی پشتیبانی می‌کند، شهرها باید به ورود دوچرخه در مترو و اتوبوس اجازه دهند و نصب اسکله های اشتراک دوچرخه و اسکوتر را در مجاورت ایستگاه های حمل و نقل تشویق کنند. پاریس یکی از پیشروها در زمینه پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری با اختصاص بودجه‌های قابل توجه برای ساخت مسیرهای دوچرخه‌سواری اضافی و بستن بخش‌های بزرگی از مرکز شهر خود به روی خودروها است. اما تلاش‌های دوچرخه‌سواری در برخی شهرها، حتی از سوی پیاده‌روها، با مخالفت روبرو شده است، زیرا این افراد اغلب در اجرای قوانین راهنمایی و رانندگی برای دوچرخه‌سواران فعال نیستند.

۴-  ایجاد زیرساخت برای مقاومت در برابر اثرات تغییرات آب و هوایی

برای مثال، ساخت‌وسازهایی که با هرگونه تغییر ضروری در سیستم‌های ترانزیت یا جاده‌ها همراه هستند، باید خطر افزایش سیل را در نتیجه تغییرات آب و هوایی تشخیص دهند. طرح‌های تداوم کسب‌وکار برای سیستم‌های حمل‌ونقل نیز باید اجرا شود تا پس از یک فاجعه دوباره به کار خود ادامه دهند.

مدرن نگه داشتن شبکه برق برای شهرها به منظور پاسخگویی به تقاضای افزایش یافته از خودروهای برقی و آمادگی برای افزایش ناگهانی برق ناشی از آب و هوای شدید، مانند یخ زدگی که سیستم برق تگزاس را برای روزها از کار انداخت، مهم است.

۵-   سرمایه گذاری روی فناوری های جدیدی که انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش می دهد

این می‌تواند شامل برنامه‌های پارکینگی باشد که نیاز به رانندگی در اطراف را کاهش می‌دهند یا برنامه‌های شارژی که به رانندگان خودروهای برقی می‌گویند کجا می‌توانند خودروی خود را شارژ کنند. این می‌تواند به معنای تشویق استارت‌آپ‌های محلی برای انجام تحقیقات در مورد جایگزین‌های سوخت‌های فسیلی، مانند فناوری هیدروژن و باتری باشد، در حالی که سایر شرکت‌های جدید حمل‌ونقل را نیز ترغیب می‌کند تا به شهرهایی که بیشتر از کارشان حمایت می‌کنند، نقل مکان کنند.

ترجمه: محسن راعی